Nu zou ze waarschijnlijk zuster Goedele heten. In die tijd flonkerde de Franse taal nog als diamant: brillant, distingué et riche. Wie plechtstatig uit de hoek wou komen sprak toen Frans. Vandaar dat de freules van de orde der Franciscanessen een Franse naam hadden. Hun klooster stond wel in hartje Kempen maar ze spraken Frans, met preuts Frans toetje en rollende R.
Madame werd als achtjarige, met een mond vol “Vloms”, naar dat pensionaat gestuurd. Als externe weliswaar. Na de lessen mocht ze naar huis en weer vrijelijk Vloms klappen.
Met Soeur Gudule kreeg ze pas na vijf jaar indoctrinatie te maken. Het werd haar verbloemd meegedeeld.
“Je moeder moet naar het hospitaal. Het zou gemakkelijk zijn als jij tot na haar herstel interne werd.”
Dat het om het weghalen van de baarmoeder ging, werd niet gezegd. Onderwerpen die zelfs maar een vleugje naar seks roken zouden de oren van een zedig kostschoolmeisje kunnen bezoedelen.
Drie weken lang met haar vriendinnen doorbrengen vond madammeke leuk. Er was maar een ding dat ze met een klein hartje tegemoet zag: de confrontatie met Soeur Gudule.
Soeur Gudule sprak geen Frans. Zij was de klusjesvrouw in de gemeenschap van de révérendes Soeurs Franciscaines. Simpele novices mochten immers ook toetreden tot de kloostergemeenschap. Na hun plechtige gelofte werden ze weggemoffeld in nuttige nederigheid.
Een van Soeur Gudule’s taken bestond uit het begeleiden van de kostschoolmeisjes bij hun wekelijks bad. Omgeven door een heilige wolk van kuisheid leidde ze telkens zes leerlingen naar de badzaal. Die bestond uit zes ligbaden, netjes door hoge wanden en een schuifdeur aan onzedelijke blikken onttrokken. Zij zorgde er persoonlijk voor dat de baden slechts voor 1/3 met lauwwarm water gevuld waren. Daarna mochten de pensionaires, bepakt met handdoek, zeep en proper ondergoed, een badhok betreden.
Dat was de fase die madame gevreesd had. Bloot in bad gaan was not done. In bad moest je je hemd aan houden. Om twee redenen. Ten eerste: opdat je blote lijf je niet tot zondige gedachten kon brengen. Ten tweede: omdat Soeur Gudule je rug kwam wassen en geen blote lijven mocht aanschouwen, want dat was zonde van onkuisheid.
Madammeke raapte al haar moed bijeen. Ze plooide haar gezicht tot een allerheiligst heiligenprentje en zei liefjes voor ze het badhok binnen ging: “Mijn rug moet je niet komen wassen, soeur Gudule. Ik kan dat alleen.”
Soeur Gudule bekeek de baldadige tiener die het waagde de badgeplogenheden naar haar hand te zetten.
Madammeke pleegde een allerliefste glimlach en verstrengelde haar vingers tot een devoot gebed. Geen zweem van onkuisheid was aan haar te bekennen.
Soeur Gudule zwichtte . Madammeke mocht zich alleen wassen.
Praten in de badzaal was ten strengste verboden. Madammeke kon de vreugde over haar bloot solobad evenwel niet op. Toen ze hoorde dat Soeur Gudule zachtjes de badzaal verliet, riep ze: “Hé mannen! Ik mag mijn rug alleen wassen!”
Enkele baadsters produceerden een vermanende “sht!” Maar madammeke ging door.
“Ze is weg. Hebben jullie ook zo weinig water?”
Het duurde niet lang of over de alkoofwanden heen ontspon zich een leutig gesprek. Zo leutig dat niemand hoorde dat soeur Gudule terug binnen kwam.
Haar krakende stem donderde in de badzaal.
“Zwijg, kinderen! Bid liever een Weesgegroetje opdat je niet in bekoring valt.”
Het heeft jaren geduurd voor madame begreep wat Soeur Gudule toen bedoelde.
Ikzelf nooit op internaat geweest maar m’n moeder erover horen vertellen, eindeloze verhalen, ook over dat badderen, en dan heb ik het nog niet over de maandelijkse vrouwelijke beproevingen… miserie miserie…
Dit was een hoogtepunt om te lezen!
Langlevende nonnen moeten heden toch een sterk hart hebben, denk ik.
Gelukkig heb je er niets aan over gehouden, alleen een leuk schrijfsel!
Ik denk niet dat madame er complexen heeft aan overgehouden. (zoveel te beter)
Maar je rug wassen met je hemd aan…? Hoe gaat dat?
Natuurlijk kon jij je ruggetje niet zelf wassen.
Knap, amusant, bééldig…
Mijn tante-nonneke heeft zelfs, zij het wat onwennig, aan enig gegniffel niet kunnen weerstaan…
😉
Onvoorstelbaar. En zeggen dat het nog niet zo lang geleden is. Het lijkt wel middeleeuws. Is het bij dat ene solobad gebleven of is het een verworven recht geworden?
Mijn moeder heeft nog verteld dat ze zich niet hoger dan de knieën mochten wassen van de nonnen. Wie mocht niet in bekoring komen en wie had ‘slechte’ gedachten ?
Mooi verteld en typisch jij ! 😉
Hoe waste die non die ruggen dan met het hemd nog aan?
hihi, ik zie u als klein madammeke al stilletjes rebelleke spelen tegen de nonnekes. Schoon verteld, ik ruik de zeep zelfs tot hier 😀
@ Myette – Ik heb de val van het antieke pensionaatleven meegemaakt. Na drie jaar internaat zijn de normen versoepeld.
@ Zapnimf – Nonnen leven doorgaans lang. Omdat ze geen man en geen kinderen hebben, zeker? 🙂
@ Tijdtussendoor – Een trauma heb ik er zeker niet aan over gehouden. Ik heb er wel met gezag leren omgaan. Daar waar het niet anders kan aanvaarden, en als ik de kans schoon zag rebelleren. 😉
@ Zeezicht – Rug wassen met hemd aan ging als volgt. Je stapte met een hemd in bad en waste je buik en borst onder het hemd door. Als soeur Gudule je rug kwam wassen wreef ze met een washandje onder het hemd op je rug. Dat weet ik van mijn moeder. Want zelf heb ik het dus niet meegemaakt.
@ Chelone – O jawel! Dat kon ik wel. Beter dan nu. 🙂 Toen had ik nog soepele armpjes. 😉
@ Nagolore – Ik veronderstel dat jouw tante nonneke nog wel over die tijd gehoord heeft maar het zelf niet meer meegemaakt hebt. Ik vond het wel leuk te weten dat een nonnetje dit blogje gelezen heeft.
@ Flo – De daaropvolgende zes jaar bleef ik interne, omdat ik dat plezant vond. En ja, het is voor mij bij solobaden gebleven. Enkele jaren na mijn eerste solobad kreeg trouwens iedereen de toelating om zich alleen te wassen.
@ Micheleeuw – Die bedenking heb ik nadien ook gemaakt. Om zo achterdochtig te zijn moet je wel een dirty mind hebben.
@ Veerle – Zie @ Zeezicht
@ Blah -Yep, ik was een guitig rebelleke. 🙂